بهینه سازی رفتار ارتعاشی چرخدنده های خورشیدی

در این پایان نامه، تأثیر اصلاح پروفیل سردنده بر رفتار ارتعاشی و اثر افزایش سختی تکیه گاه خورشید در سیستم چرخدنده ی خورشیدی سه سیاره ای مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. مجموعه خورشیدی مشتمل بر پنج چرخدنده است که عبارتند از: یک چرخدنده ی خورشید، سه چرخدنده ی سیاره و یک چرخدنده ی رینگ، و همچنین سیستم شامل یک بازو می باشد. سیستم مزبور به صورت یک سیستم ارتعاشی هجده درجه آزادی مدل شده است که در این مدل گسسته هر چرخدنده دارای سه درجه آزادی شامل درجات آزادی در راستای عمودی، افقی و چرخشی می باشد. درگیری بین دندانه ها و تماس بین چرخدنده ها و نگهدارنده ها با استفاده از فنرهای غیرخطی و دمپرها مدلسازی شده اند. با استفاده از اصل تعادل دینامیکی معادلات به دست آورده شده اند و با استفاده از روش عددی رانج کوتا مرتبه چهار مورد تحلیل قرار گرفته اند. نتایج نشان می دهند اصلاح شکل دندانه ی چرخدنده موجب کاهش ارتعاشات آشوبناک می شود. این مطالعه با نتایج تحقیقات قبلی که شامل مدل شش درجه آزادی فقط در راستای چرخش می باشد اعتبارسنجی شده است.